Dit blog wil geschreven worden – simpelweg omdat het de afgelopen week drie keer langs is gekomen. Drie mensen vertelden aan mij de waarde van dit verhaal… de reflectie die daaruit is ontstaan. 

Waar heb ik het over? Dat is niet zomaar in één zin te vatten. Het raakt liefde, vrijheid, authenticiteit, kwetsbaarheid… het raakt uit controle blijven en in overgave leven vanuit vertrouwen. Of zoals de zoon van mijn man gisteren zo mooi zei: ‘Het raakt leven vanuit liefde in plaats van vanuit angst’.

Het raakt een handje vol zand…

Stel je voor … het is een warme, zonnige dag en je strijkt neer op je handdoek aan de rand van de duinen. Je ligt op je rug en je handen woelen door het warme, losse zand dat steeds tussen je vingers doorglijdt terwijl je ermee speelt. Het is een prettig gevoel. Warm, zacht, licht kietelend en ontspannen. In de verte hoor je een meeuw en de golven van de zee die neerslaan. De zon verwarmt je huid en je ademhaling is rustig, in en uit door je neus. Je buik beweegt op en neer. Je zakt in een diepe, diepe ontspanning en geniet van de welverdiende rust.

Na verloop van tijd ga je rechtop zitten. Je haar voelt anders aan – piekerig en ziltig. Je ziet bijzondere vormen, zwevend samenvallen met het panoramische uitzicht als gevolg van het felle zonlicht dat door je gesloten oogleden heen toch je netvlies heeft bereikt. Je ademt nog eens diep in en wilt dit gevoel vasthouden. Meenemen naar huis. Het is tijd om te gaan. Je pakt je linnen tas in, steekt je voeten in felgekleurde teenslippers en besluit een hand vol zand mee te nemen naar huis. Je wilt veel zand meenemen zodat je een glazen pot kan vullen als anker naar deze heerlijke dag. 

Je pakt zoveel zand als je kunt en knijpt je hand stevig, heel stevig dicht. Onderweg naar huis voel je hoe zand wegglipt tussen de kiertjes in je vuist. Je hebt te weinig tijd om terug te keren naar het strand dus je knijpt je vuist nog harder dicht… je wilt niet verliezen wat je hebt. Je wilt het vasthouden, bij je houden. 

Eenmaal thuis open je je hand om te ontdekken dat je stevige grip, bijna al het zand heeft weggeperst. Het is op een klein restje na allemaal verdwenen …

Waar heb ik het over? Dat is niet in een zin te vatten…  Maar misschien voel jij ergens in je, dat je minder vanuit controle, angst en vasthouden wenst te leven. Dat je meer in het moment wilt zijn om liefde, vrijheid en verbinding te ervaren. Misschien voel jij dat je een stap wenst te zetten – dichter naar je werkelijke kern,

Be free and Live your innervoice, X Janneke