Dit nummer – geschreven door de vader van Trijntje Oosterhuis- heeft mij toen ik het voor het eerst hoorde zo geraakt. En het raakt nog. Het raakt mij en het raakt de mensen met wie ik het deel. Keer op keer.

Ken je mij?  Hoe goed ken ik mezelf? In welke mate ben ik in staat om me te verbinden met mijn essentie, mijn missie, mijn waarheid? Leef ik wel ècht vanuit die plek? Beleef ik het leven in alle volheid vanuit mijn essentie of laat ik me verleiden om mee te gaan in het collectief, in de angst, de kramp, de onzekerheid. Maak ik mezelf kleiner dan ik daadwerkelijk ben? Vlucht ik als ik mezelf wil laten zien omdat ik bang ben dat de ander me stom of oninteressant vind? Op alle vragen is het antwoord ja. Het is er allebei. Steeds zoek en vind ik weer de weg terug naar mezelf, mijn kracht, energie en wijsheid.

Het gegeven dat dit nummer door Trijntje’s vader is geschreven, verdiept de betekenis van dit nummer voor mij. We zijn ontstaan uit onze ouders. Mijn vader, mijn moeder en al mijn voorouders waren nodig, ze gingen me voor … kan ik ze zien en zien zij mij? Ken je mij… het raakt zo mijn roots, mijn afkomst. De diepe wortels en de aangeleerde patronen: mijn nature en nurture.

Yosina Rumajauw – jong en zó getalenteerd – met op haar shirt ‘war child’. Juist die woorden bij dit nummer… oefff ze raken me diep, ontroeren. De oorlog in het kind, het kind in de oorlog… kinderen kind laten zijn zodat ze kunnen stralen, vrij en onbevangen. Geen strijd is te vergelijken met de oorlogsstrijd en ergens op een diepere laag voeren we allemaal een beetje oorlog. Zeg ja tegen de vrede. Zeg ja tegen de angst om jezelf echt te ontmoeten en laat je verrassen door het echte licht, de liefde en schoonheid die daar verscholen ligt.

Ken je mij? Ontmoet jezelf en de ander en leef ernaar, met hart en ziel – Live your innervoice X Janneke