Ik ben aan het herstellen van een ingreep aan mijn ogen en lig buiten in de schaduw op een bank. Ondanks mijn voornemen om heel goed voor mezelf te zorgen en NIKS te doen, ga ik riant over mijn eigen grenzen heen. Ik neem telefoontjes aan en doe veel te veel toezeggingen voor hoe ik me momenteel voel. 

Ineens word ik niet lekker. Echt niet lekker. Ik voel me wit wegtrekken en het klamme zweet breekt me uit. Mijn lijf trekt aan de bel. Ik rond het telefoongesprek af en doe mijn ogen dicht. Terwijl ik met gesloten ogen lig bij te komen – hoor ik ineens een heldere stem. ‘Je moet stoppen met Inspirituals!’ Het is zo luid en duidelijk dat ik om me heen kijk om te ontdekken wie er zojuist tot mij sprak. Ik ben echter alleen en tot mijn verbazing is die ene zin zo hoorbaar, zo gidsend en zo duidelijk. Ik ben in één klap bij een diep weten zonder te weten hoe en wat.… Ik ben bij het weten in het niet weten.

Een ingeving die me is toegevallen. Mijn innervoice die tot mij spreekt. 

Tuurlijk wil mijn interne dialoog het ter discussie stellen.

• Weet je het wel zeker?
• Hoe ga je dit doen dan?
• Je werkt al zo lang samen met je fijne collega, kan het niet gewoon anders?
• …

Parallel daaraan is er rust. Helderheid en richting. 

De volgende dag bel ik mijn collega van Inspirituals en deel ik. Ik vertel haar wat ik ontmoet in mezelf. Volledig snappen doe ik het nog niet en ik weet dat het voor mij klopt. Het is tijd. Tijd om te stoppen met dit bedrijf en onze samenwerking hiervan uit. We praten. Luisteren. Spreken af om te wandelen. Het proces verloopt zo liefdevol en organisch. Ik ben dankbaar voor mijn moed om te delen, zeker omdat we al 30 jaar samen een bedrijf hebben. Ik ben dankbaar voor haar warme hart tijdens het luisteren en haar delen en vragen. Aan het einde van de dag strijken we neer bij de resten van een kampvuur. Symbolisch. Het is goed. Voor ons allebei. Ook dat is een bevestiging van de kracht van deze ingeving.

In divine order en timing gebeurt dat wat gebeuren moet. 

Het proces ontvouwt en de kracht van mijn innervoice raakt me. Ik heb energie, richting, voel mijn passie en weg. Ik rouw, huil en neem afscheid van een fase die me zo intens dierbaar is. Ik geniet mee van wat ontstaat bij mijn collega. Ik geniet van het zakken in mezelf, het nog meer thuiskomen. Naast elkaar bewandelen voortaan onze professionele weg – ieder vanuit onze eigen passie en kern. Het is versterkend en vrij. Het is de kracht van het trouw leven aan je inner voice

X Janneke