Hans en Grietje strooien in het bos broodkruimels om later de weg terug naar huis te kunnen vinden.

Een sprookje en een metafoor… Hoe kom jij thuis bij jezelf? Wat doe je? En hoe effectief en duurzaam is je methode? Maar al te vaak laten we ons verleiden door varianten die net als de broodkruimels verdwijnen. ‘Vogels’ snoepen van ons kompas, onze richtingaanwijzers. Verdwaald blijven we achter… op plekken waar we niet willen zijn.

Follow your breadcrumb trail….

Wat betekent dat werkelijk? Als je je eigen weg wilt gaan? Jouw weg. Die ene speciaal voor jou? Tijdens de Inspiratie Tempel* deelde een vrouw wat: follow your breadcrumb trail, voor haar betekent. Doen wat in het moment goed voelt. Je ontspanning, plezier en je ja volgen… dan weet je dat je op het goede pad bent.

Het brengt mij zo bij mijn werk en persoonlijk pad. Luisteren naar mijn lijf, de sensaties van mijn lijf, ontspannen en in contact komen met mijn essentie. Het is als het strooien van de broodkruimels, kruimel voor kruimel, adem voor adem. Steeds weer en meer zijn, zijn in dit moment. En vanuit die plek bewegen.

Ineens dacht ik aan een mooie zomeravond waarop mijn man vroeg: ‘Ga je mee? Dan vertel jij waar we naar links en naar rechts moeten en dan zien we wel waar we uitkomen.’ Nooit eerder had hij dit voorgesteld. De 1e ja liet zich horen, mijn hart werd namelijk heel blij van het idee. In de auto zei ik op verschillende momenten: ‘Straks de 3e naar links. Nu naar rechts. Hier weer naar rechts’ etc. Zonder plan. Zonder bestemming. Impulsief en met plezier.

Na een tijdje reden we een plaats in. En met respect voor de plaats was er ook een innerlijke verwondering. We waren namelijk aangekomen in ALMERE… Niet een omgeving waar ik meteen warme gedachten bij heb (de mind is altijd zo’n heerlijke misleider). We lachten. Twee parkeerplaatsen waren zichtbaar. ‘Zeg het maar!’ Ik koos de rechter en we stapten uit de auto. Voorbij een haventje zagen we een paar restaurantjes. Weer de zin: ‘Zeg het maar!’ Mijn oog viel op een Indonesisch restaurant. Ja dat werd het…

We liepen naar binnen. En ik viel stil. Geraakt en verwonderd… Links in de hoek zat hij aan een tafeltje met drie anderen. Hij… de man op wie ik heel verliefd ben geweest. Vaak heb ik mijn wens gedeeld met mijn huidige partner. Ik zou jullie zo graag een keer aan elkaar voortellen. Dat ligt echter gevoelig… en daarmee was er naast het verlangen ook berusting. En ineens – zomaar – door het volgen van al mijn linksen en rechtsen, en de de ja’s… zagen de mannen elkaar…. zag ik hem weer even.

Uit respect bleef het bij deze stille ontmoeting – maar in mij was een orkest hoorbaar. Een symfonie van geluk speelde zich af in mijn buik. Het was fijn, warm, verbonden en bijzonder. Kloppend.

Als ik mijn ja, mijn licht, mijn blij, mijn open volg dan vind ik mijn weg en vindt de weg mij. Dan steunt het leven me, word ik gedragen en kom ik precies waar ik heb te zijn.

Live Your InnerVoice gaat over jouw pad… volg jij het?

X Janneke

*De Inspiratie Tempel is een maandelijks samenzijn met vrouwen rondom een thema, dit keer was het thema liefde (https://jannekekemner.nl/aanbod/)