Jongeren hebben zoveel keuzes – zoveel prikkels – zoveel verleiding en zoveel energie…Ze zit voor me en weet het even niet. Haar dilemma? Naar Australië werken op een paardenranch of door met een vervolgstudie in Nederland? Ze is zelfbewust en kan prima de voor- en nadelen benoemen van elke keuze. En juist daar zit een deel van haar dilemma. Want hoe weeg je nu die verschillende delen ten opzichte van elkaar? Je weg vinden en leren in het buitenland versus je propedeuse halen. Wat is meer, beter, fijne, verstandiger?

We zijn geneigd de echte dilemma’s, zoals deze, aan te vliegen vanuit de vaardigheden die we hebben geleerd op school. Meten, wegen, ordenen, elimineren en focus aanbrengen.

Daarnaast wil ons brein graag rust. Stress, iets wat ook ontstaat bij het ‘niet weten’ leidt doorgaans tot argumenten die brengen bij duidelijkheid en comfort. Het mechanisme wat hierbij ingezet wordt is de interne dialoog. Dit deel wil ons razendsnel behoeden en is gevuld met ‘ja maar’ – ‘wat als’ – ‘stel je toch eens voor’ – ‘moeten’ et cetera. De interne dialoog wil beren op de weg vermijden. Ze worden benoemd als onderbouwing om het toch maar niet te doen. Dit kan in dit voorbeeld zowel aan de studie- als buitenland kant plaatsvinden. Zelfs aan beide kanten waardoor een impasse ontstaat van ‘Wat dan wel?’.

De weg naar de innervoice is een andere weg. `Een veel tragere. Ik vraag haar om haar ogen te sluiten en zich te verbinden met wat in het hier en nu is. Kortom met het ‘Even niet weten….’ En dat dat ok is, meer dan ok. De geleide meditatie ondersteunt haar in het proces naar liefde, acceptatie en oordeelloosheid. We nemen de tijd. Er ontstaat een stilte. De adembeweging zakt naar haar basis – diep, laag en traag. Kyle Cease stelt vaak de vraag ‘What is trying to evolve?’ Met andere woorden – wat wil ontstaan? Wat wil zich tonen? Nieuwsgierigheid en liefde openen, net zoals angst en oordelen sluiten.

Ze blijft zitten. Haar jonge lijf, bereidheid en moed vullen de ruimte. Wat is de jeugd wijs. Wat is de ziel wijs – de ziel wijst.

Ik stel haar de vraag ‘Zonder te weten hoe, wat, waarom en of…. Wat zou je het liefste willen als je vanuit de rust en ruimte vrijuit antwoord? Kan je je daarmee verbinden?’ Haar antwoord is evenzo verrassend voor haarzelf als helder. Eigenlijk weet ze het al een tijd diep van binnen. Ze wil graag naar het buitenland. Het dilemma is veel meer ‘Hoe zorg ik dat ik het ook echt durf en doe? Want ik wil graag en vind het best nog spannend.’ Deze opening en erkenning is bevrijdend. Ze ervaart de verbinding met haar kern en haar verlangen.

Meteen komt de interne dialoog de hoek om kijken.

• Wat als ik het niet naar mijn zin heb daar?
• Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk?
• Ik kan beter thuis blijven, dan heb ik rust?

Ze doorziet het patroon, lacht en kan het onderscheid maken.

Ze kijkt me aan en zegt ‘Ik ga het aan, met mezelf!’  Ze gaat zich verbinden met ‘spannend’, ‘angst’ en ‘verlangen’. Contact maken met haar lijf. Zonder verhaal, zonder beren, zonder vooraf opgelegde uitkomst. En ze gaat zich verbinden met haar verlangen. Met de gevoelens die daarbij horen ‘vrijheid’, ‘nieuwe ervaringen opdoen’, ‘avontuur’.

Het nog niet weten is nu ok – het is rustig en de vragen gaan z’n weg vinden. Bizar hoe soms spanning opbouwt vanuit het niet weten, terwijl er zoveel is dat we niet weten. Misschien gaat overgave daar over – simpelweg de gave om je over te geven aan het niet weten. Daarmee ‘at ease’ zijn om te komen bij je ziel, je bezieling en vandaar uit de wereld in gaan,

oftewel – Live your innervoice X